ADAPTACIÓN DO CONTO DA ABELLA CECI

CECI era unha abelliña que non sabía zugar o néctar das flores.
Por máis que o intentaba non conseguía levar o néctar á colmea para facer o mel. Así Celia, a nena que vive un poco máis alá, cerca do campo de azucenas poderá facer doces e así Ceci sentirase moi leda e orgullosa.
Un día, cando seguía intentándoo, pasou a raiña das abellas que tiña a fama de ser moi sabia e parou xunto a Ceci porque a víu moi triste sentada na azalea.
- Que che pasa abelliña?. Por que estás tan triste hoxe?
- Non consigo zugar o zume das flores. Pódesme axudar?
- Claro que si. Iso está feito.

Tes que poñer estirados os beizos, 

sacar a lingua entre os dentes 

e soprar a modo- ensínalle a raíña.

Ceci, moi atenta aprende a lección. Poñendo así os beizos colle néctar a mogollón. A cesta a ten chea de néctar de azalea e azucenas, as súas flores preferidas. Ademáis deste xeito dase conta que tamén pode dicir palabras que ata agora non era quen  de pronunciar: cesta, brazo e ata circo todas elas saen co mesmo soprido.
- Grazas abellas raíña. Que contenta estou de pronunciar tamén esta palabriña.
- Ala, a traballar- dille a raiña- pero acórdate de gardar ben estas palabriñas. cando vaias a casa, en celdas diferentes haberás de gardar pois unhas escríbense con ce C e outras con ceta Z.

- Non te preocupes que coidado hei de ter.
Que contenta a bella Ceci!!! E para celebralo achégalle a Celia un pouquiño de mel da sua colmena.